Χαίρομαι που έκλεισαν τα σχολεία, χαίρομαι που για τους δυο επόμενους μήνες θα ξεκουραστώ, αλλά στενοχωριέμαι γιατί ξέρω πως θα μου λείψουν τα παιδάκια που είχα μαθητές τα δύο τελευταία χρόνια...
Ήταν παιδάκια αλλιώτικα σε σχέση με όλα τα άλλα παιδάκια που είχα μαθητές, ήταν και λίγο γκρινιάρικα, μου την έλεγαν κιόλας, μου έβγαζαν και λίγο την ψυχή, αλλά την καλοσύνη τους, την ευαισθησία τους και την αθωότητά τους δεν την έχω συναντήσει πουθενά αλλού...
Για αυτά τα παιδάκια δούλεψα πιο πολύ από όσο έχω δουλέψει όλα μαζί τα προηγούμενα χρόνια που ήμουν δασκάλα... Για αυτά τα παιδάκια έφτιαξα και αυτό το blog....
Παιδάκια, σας αγαπάω πολύ και θα μου λείψετε!!!
Μακάρι να σας είχα άλλη μία χρονιά μαθητές.
Θα καθιερώναμε μία μέρα κάθε μήνα που θα βλέπαμε ταινία, θα παίζαμε επιτραπέζια και θα σας έφτιαχνα και κορμό σοκολάτα.
Να περνάτε καλά στο γυμνάσιο, αλλά να θυμάστε και εμάς τους δασκάλους του δημοτικού με αγάπη. Κι αν ποτέ μας νοσταλγήσετε, περάστε ξανά από το σχολείο μας να μας πείτε τα νέα σας.
Κλείνω με τη δημιουργία της Σοφίας που με συγκίνησε πολύ